Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Για την παγκοσμια μερα κατα του ρατσισμου

Σήμερα με τον όρο ρατσισμός δεν θεωρούμε μόνο την φυλετική προκατάληψη διότι με τον ρατσισμό παραβιάζετε κάθε είδος θεμελιώδους δικαιώματος του ανθρώπου στην ισότητα, στην ισοπολιτεία, στην πολιτική καθώς επίσης και σε κάθε παράγοντα της ανθρώπινης ζωής. Και ο όρος ρατσισμό έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα όταν συμβαίνει σε μια χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία.

Εν έτη 2010, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι, πολιτικοί πρόσφυγες καθώς επίσης και παιδιά του «παιδομαζώματος» οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν ή εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα κατά την διάρκεια και το τέλος του εμφύλιου πολέμου το 1948. Οι περισσότεροι εξ αυτών μετά την περιπέτειά τους στα πρώην κράτη του ανατολικού μπλοκ, κατοικούν σήμερα στη Δημοκρατία της Μακεδονίας.

Αυτοί οι άνθρωποι επί μισό αιώνα, λίγο πριν το 2000 δεν είχαν κανένα απολύτως δικαίωμα να επιστρέψουν στα σπίτια που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, να συναντήσουν τους συγγενείς τους, να ανάψουν ένα κερί στο τάφο των γονιών τους, και το πιο βασικό να επαναπατριστούν στο τόπο τους όπως έγινε με όλους τους «Έλληνες το γένος» κατά την ρατσιστική (έκφραση-έκτρωμα) νομοθεσία του 1982 και 1985, σχετικά με τους πολιτικούς πρόσφυγες.

Μόνο μετά το 1997 δόθηκε η δυνατότητα για επίσκεψη στον τόπο τους, με προϋπόθεση ότι στη διαδικασία της αίτησης για χορήγηση βίζας εισόδου στην Ελλάδα να «αποποιηθούν» με έγγραφη δήλωση την Μακεδονική εθνική τους ταυτότητα. Αυτή η συμπεριφορά της χώρας μας δεν είναι ένας διαχρονικός ρατσισμός απέναντι τους;

Σε γλωσσικό-εκπαιδευτικό επίπεδο, πόσο μη ρατσιστικό είναι να στερείς σε παιδιά των εθνικά Μακεδόνων να μαθαίνουν γραφή και ανάγνωση στη μητρική τους γλώσσα ή να στερείς το δικαίωμα σε άτομα να δημιουργούν συλλόγους για να αναπτύξουν την Μακεδονική τους κουλτούρα και πολιτισμό; Η Στέγη Μακεδονικού Πολιτισμού, είκοσι χρόνια παλεύει για να αναγνωριστεί στα ελληνικά Δικαστήρια, η δε χώρα μας ενώ καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το 1998 αρνείται πεισματικά να εφαρμόσει την απόφαση.

Πόσο μη ρατσιστικό φαινόμενο είναι να διοργανώνεις συνέδριο και το κράτος σου να επιτρέπει-προτρέπει σε ναζιστές βιαίως να το ματαιώνουν (Έδεσσα, Νοέμβριος 2003) ή να παρουσιάζεις βιβλίο-λεξικό και πάλι ναζιστές να εισβάλουν «ανενόχλητοι» στην αίθουσα της παρουσίασης για να εμποδίσουν τη παρουσίαση του; (Ιούνιος 2009)

Πόσο μη ρατσιστικό είναι να μην είναι σεβαστή η διαφορετικότητα σου και να καταπιέζεσαι, λοιδορείσαι, και να λυντσάρεσαι συνεχώς σε επίπεδο κοινωνίας-κράτους όταν και όπου δηλώσεις μια διαφορετική εθνική ταυτότητα;

Πόσο μη ρατσιστικό είναι να θεωρείς χιλιάδες άτομα ανύπαρκτους;

Και τέλος πόσο μη ρατσιστικό είναι να μη δέχεσαι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα όπως είναι το δικό μας;

Το Γραφείο Τύπου της

Ευρωπαϊκής Ελεύθερης Συμμαχίας – Ουράνιο Τόξο

* Την 21η Μάρτη 1960, 70 μαύροι φοιτητές, διαδήλωναν ειρηνικά μαζί με χιλιάδες άλλους διαδηλωτές κατά των ρατσιστικών νόμων του απαρτχάιντ στην πόλη Σάρπβιλ της Νοτίου Αφρικής, έχασαν τη ζωή τους από εν ψυχρώ πυροβολισμούς της Νοτιοαφρικανικής αστυνομίας. Μετά από έξι χρόνια, η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών την καθιέρωσε ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Πάλι από τον παλιό καλό "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ"

1913-1933: ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ “ΛΕΦΤΕΡΙΑ” ΣΤΑ ΒΟΔΕΝΑ. ΞΕΣΠΙΤΩΝΟΥΝ ΟΜΑΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ

Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 1933
12ο
ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ «ΛΕΦΤΕΡΙΑ» ΣΤΑ ΒΟΔΕΝΑ
Τέσσερις ώρες μέσα στην αστυνομία όταν μάλιστα έχεις τόση δουλειά, σε εκνευρίζουν αρκετά. Πατάω τις φωνές:
-Κύριε αστυνόμε… αυτό που κάνεις είναι παρανομία… άσε με να πάω στη δουλειά μου.
-Ποια δουλειά σου; Γιατί ήρθες εδώ;
-Δε θα σου δώσω λογαριασμό…
Φεύγουν όλοι απ’ την αστυνομία. Μένω μονάχος και κοιτώ από το παράθυρο, πάνω από τη στέγη του στάβλου προς τα μπαλκόνια των σπιτιών. Ένας μιναρές στη μέση της πολιτείας τρυπάει με τη μύτη του τα σύννεφα και πιο πέρα το χιονισμένο Καϊμακτσαλάν υψώνει τις κορφές.
Κάποια στιγμή με απορροφάνε οι στοχασμοί μου. Σκέφτομαι: τι χαρά θα σκορπιστεί όταν σ’ αυτά τα μέρη, στη Φλώρινα, στα Βοδενά, στην Καστοριά εγκαθιδρυθεί η σοβιετική εξουσία. Πώς θα γελάσει το πρόσωπο του δυστυχισμένου Μακεδόνα!
Απ’ τους λογισμούς μου με έβγαλε μια δυνατή φωνή ενός ενωμοτάρχη. Με άφηναν ελεύθερο. Ο κύριος αστυνόμος δεν με έστελνε με το πρώτο τραίνο στην ΕΣΣΔ, τι κρίμα!
Την άλλη μέρα έγιναν τα πανηγύρια της εθνικής γιορτής. Την 28η του Οκτώβρη συμπληρώνονται 20 χρόνια από την «ελευθερία», την κατάληψη της Έδεσσας από την Ελλάδα.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΗ Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Επί κυβέρνησης Βενιζέλου έγινε ένας κατάλογος από 800 οικογένειες Μακεδόνων για να διωχθούν από την Ελλάδα. Με τις καθημερινές διαμαρτυρίες και τη ρητή δήλωσή τους «ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΜΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΑΔΩΝ ΜΑΣ. ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΜΑΣ», μ’ αυτά τραινάριζε ο εκπατρισμός τους.


Στις τελευταίες εκλογές οι «λαϊκοί» δημοκόπησαν αισχρά πάνω στο ζήτημα αυτό και στις προεκλογικές τους περιοδείες ξεφώνιζαν ότι αν έρθουν στην αρχή θα ακυρώσουν τους καταλόγους των διωγμών. Μια βενιζελική εφημερίδα της Καστοριάς η «Καστοριά» άδραξε την ευκαιρία να τραβήξει τους πρόσφυγες κι άρχισε: «ΝΑ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΔΟΤΩΝ… ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΑΣ, ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΕΣ». Ευθύς όμως μετά τις εκλογές ΕΓΙΝΕ ΝΟΜΟΣ με τον οποίο αποφάσισαν οι «λαϊκοί» να εκδιωχθούν όχι μονάχα οι 800 αλλά και σ’ άλλους 200 ξενιτεμένους Μακεδόνες της Αυστραλίας και Αμερικής που είναι γραμμένοι οι περισσότεροι στις διεθνιστικές επαναστατικές οργανώσεις και προπαντός στην «ΕΝΩΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ» να μην ξαναγίνουν δεκτοί στην Μακεδονία.
ΦΕΥΓΟΥΝ… ΦΕΥΓΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ
Η καθημερινή καταπίεση, η τρομοκρατία, η αβάσταχτη ζωή κάτω από το ατσάλινο τακούνι του ελληνικού ιμπεριαλισμού, κάνει τους νέους μόλις αισθανθούν το ζυγό στο σβέρκο τους κι ανοίξουν τα μάτια τους να ξενιτεύονται. Και δεν είναι λίγοι. Χιλιάδες λογαριάζονται απ’ την περιφέρεια της Φλώρινας. Θα δώσουμε στο τέλος μια στατιστική. Όλοι τους εκεί στην Αυστραλία στη Νότιο και Βόρειο Αμερική, στη Νέα Ζηλανδία ακόμη βρίσκονται Μακεδόνες. Τα γράμματά τους είναι φωτιά και λαύρα. Νοσταλγούν την Μακεδονία τους. Λαχταρούν τα χωριά τους κι ορκίζονται στο ξελευτέρωμά τους.
Ν. Κοντός
Εφημερίδα «Ριζοσπάστης» Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 1933
-------
Νεβόλιανι Nevoljani. Μετονομάστηκε σε Σκοπιά. Στην απογραφή του 2001 ήταν οικισμός του δήμου Φλωρίνης, του νομού Φλωρίνης. Πρόκειται για παλαιό οικισμό, ο οποίος αναφέρεται σε τουρκικό κατάστιχο του 15ου αιώνα. Την τελευταία περίοδο της οθωμανικής διοίκησης, ζούσαν εδώ 1.350 χριστιανοί Μακεδόνες (εξαρχικοί, σε μεγάλη πλειοψηφία) και 350 μουσουλμάνοι Τούρκοι. Οι χριστιανοί του χωριού συμμετείχαν στην επανάσταση του Ίλιντεν και γνώρισαν γι αυτό τα αντίποινα του στρατού. Λόγω των αυτονομιστικών και εξαρχικών φρονημάτων τους, έγιναν επίσης στόχος της ένοπλης ελληνικής οργάνωσης. Κάτοικοι από το χωριό, που μετανάστευσαν, οι περισσότεροι προσωρινά, στις αρχές του 20ου αιώνα στις ΗΠΑ, δήλωσαν στις αμερικανικές αρχές πως ήταν εθνικά Μακεδόνες. Μέχρι το 1924, οι μουσουλμάνοι έφυγαν αναγκαστικά στην Τουρκία και στη θέση τους η ελληνική διοίκηση εγκατέστησε χριστιανούς πρόσφυγες. Το 1928 ο πληθυσμός αποτελείτο από 1.600 Μακεδόνες και 100 πρόσφυγες (κυρίως Μικρασιάτες). Οι περισσότεροι από τους γηγενείς ήταν, για τις αρχές ασφαλείας, ανθελληνικών ή ρευστών φρονημάτων. Η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού μετά τον εμφύλιο υπήρξε κανονική.

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Τάκης Μίχας: "Θα μας κάνει ο Γιώργος «Δανία του Νότου»;"

O αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου, υποσχέθηκε ότι θα κάνει την Ελλάδα «Δανία του Νότου». Ας δούμε, λοιπόν, μερικά από τα χαρακτηριστικά της Δανίας:

1) Οι μαθητές που φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία στη Δανία, επιδοτούνται από το κράτος.

2) Μια ομάδα γονέων μπορεί να προσλάβει δασκάλους (που πληρώνονται από το κράτος) και να δημιουργήσει το δικό της σχολείο.

3) Δεν υπάρχει πανεπιστημιακό άσυλο.

4) Δεν υπάρχουν αιώνιοι φοιτητές. Ενας φοιτητής που θα αποτύχει δυο συνεχόμενες φορές στις εξετάσεις, θα πρέπει να εγκαταλείψει τη σχολή.

5) Οι φοιτητές αγοράζουν τα πανεπιστημιακά εγχειρίδια - δεν τα παίρνουν δωρεάν.

6) Πολλές θέσεις στα πανεπιστήμια της Δανίας διαφημίζονται στα διεθνή επιστημονικά έντυπα. Στόχος είναι να προσελκύσουν τα καλύτερα μυαλά και όχι να βολευτούν τα «φιλαράκια».

7) Επιτρέπονται οι μαζικές απολύσεις χωρίς αποζημίωση. Μια επιχείρηση μπορεί να απολύσει από τη μια ημέρα στην άλλη, όλο το προσωπικό.

8) Οι εργοδότες δεν πληρώνουν εισφορές.

9) Οι άνεργοι είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν μαθήματα μετεκπαίδευσης και να στραφούν προς νέες μορφές απασχόλησης, αν ο κλάδος είναι κορεσμένος. Αν αρνηθούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα ή αν αρνηθούν να πάρουν τη θέση εργασίας, που θα τους υποδείξει το γραφείο ανεργίας, τερματίζεται το επίδομα ανεργίας.

10) Οι γιατροί δεν παίρνουν «φακελάκι».

11) Οι καθηγητές δεν κάνουν «ιδιαίτερα».

12) Οι δημοσιογράφοι δεν δουλεύουν παράλληλα με τα ΜΜΕ, και σε γραφεία τύπου υπουργείων ή επιχειρήσεων.

13) Οι εφοριακοί δεν τα «πιάνουν».

14) Οι δικαστικοί δεν λαδώνονται από τα «κυκλώματα».

15) Οι πολιτικοί δεν παρίστανται σε μεσαιωνικές τελετές, που έχουν ως αντικείμενο τη λατρεία «θαυματουργών εικόνων»!

16) Η Δανία δεν θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να επιβάλλει πώς θα ονομάζονται άλλες χώρες, άλλες εθνότητες. Αν μια χώρα ονομαζόταν «Γιουτλάνδη» (επαρχία της Δανίας) και αν οι κάτοικοί της, ισχυρίζονταν ότι προέρχονται από τους Βίκινγκς, οι Δανοί θα το θεωρούσαν πολύ ενδιαφέρον και θα έσπευδαν να εκμεταλλευτούν τις οικονομικές ευκαιρίες, που τους δίνει αυτή η προνομιακή σχέση.

17) Το κεντρικό μήνυμα που προσπαθεί να περάσει η διδασκαλία της ιστορίας στα σχολεία δεν είναι τα «επιτεύγματα του έθνους», αλλά οι αδυναμίες του ανθρώπου.

18) Στη Δανία αν διαφοροποιηθεί κάποιος στα «εθνικά θέματα», δεν χαρακτηρίζεται «αντι-Δανός». Στα Δανικά η έκφραση «αντι-Δανός» δεν υπάρχει.

19) Μια άποψη κρίνεται από τα εμπειρικά δεδομένα στα οποία στηρίζεται και όχι από το ποια «σκοτεινά» συμφέροντα εξυπηρετεί.

20) Ολοι οι νέοι έχουν εγκαταλείψει το σπίτι των γονιών τους και μένουν μόνοι τους όταν κλείσουν τα 18.

21) Με τα θέματα που αφορούν τη γερμανική μειονότητα του νότου, ασχολούνται οι δημοτικές αρχές και όχι η ασφάλεια και οι μυστικές υπηρεσίες.

22) Σε περίπτωση διαζυγίου, ισχύει κοινή επιμέλεια των τέκνων. Για όλα τα σημαντικά θέματα που αφορούν την ανατροφή του παιδιού, συναποφασίζουν και οι δυο γονείς.

23) Οι Δανοί δεν θεωρούν ότι ο λόγος για τον οποίο έχασαν τον Τριακονταετή πόλεμο εναντίον των Σουηδών το 1625, οφείλεται σε «σκοτεινές ενέργειες» της CIA.
24) Στη Δανία η μπύρα έχει γεύση